House - Review

Δύσκολο να μπορέσει να συνοψίσει κανείς το μεγαλείο του House σε λίγες προτάσεις. Οι συστάσεις βέβαια είναι περιττές, καθώς είμαι βέβαιος ότι σχεδόν όλοι σας θα έχετε πετύχει κάποια στιγμή τον αγαπημένο Γιατρό στο νεανικό κανάλι να κάνει τα μαγικά του. Για χάρη της δομής του review, ωστόσο, ας ακολουθήσω τα τυπικά:

Η σειρά ασχολείται με τον χαρακτήρα του Dr. Gregory House, κορυφαίου διαγνωστολόγου, ο οποίος ηγείται του διαγνωστικού τμήματος του νοσοκομείου Plainsboro στο Princeton του Ν.Jersey. Στο τμήμα ανήκουν και τρείς άλλοι γιατροί (με την απαραίτητη δόση υπερβολικής ομορφιάς και γνώσεων σε αρμονικό συνδυασμό): ο Dr. Eric Foreman, o Dr. Robert Chase και η Dr. Alice Cameron. Η ομάδα αυτή, υπό την επίβλεψη του Dr. House αναλαμβάνει σε κάθε επεισόδιο να θεραπεύσει έναν ασθενή ο οποίος πάσχει από εξαιρετικά περίπλοκες και σπάνιες νόσους. Κι αυτό γιατί ο Dr. House αναλαμβάνει έναν ασθενή μόνο όταν όλοι οι άλλοι γιατροί (του κόσμου;) δηλώσουν αδυναμία να τον διαγνώσουν. Το "ζουμί" της σειράς βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο ο House χειρίζεται τις ιατρικές υποθέσεις σε κάθε επεισόδιο. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί είναι σχεδόν πάντοτε επικίνδυνες, περίπλοκες, ανεύθυνες και ανορθόδοξες. Αυτό φυσικά οφείλεται στον χαρακτήρα του, ο οποίος πολύ εύστοχα έχει χαρακτηριστεί από τον Dr. Foreman ως "αναρχικός". Ο House γενικά δίνει την εντύπωση ενός μισάνθρωπου ιδιοφυούς ατόμου, το οποίο αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο πλην του ιατρικού γρίφου που έχει να επιλύσει κάθε φορά. Έτσι, αποφεύγει να μιλά προσωπικά με τους ασθενείς που κουράρει, θεωρεί ότι όλοι λένε ψέματα και υποκρίνονται και φυσικά δυσκολεύεται να αποδεχτεί την έννοια της ιεραρχίας στο νοσοκομειακό δυναμικό με αποτέλεσμα οι σχέσεις του με την διευθύντρια του νοσοκομείου, την Dr. Lisa Cuddy, να μην είναι και οι καλύτερες δυνατές. Όπως γίνεται αντιληπτό λοιπόν, η σειρά λιγότερο ασχολείται με την ιατρική της πλευρά και περισσότερο με τον χαρακτήρα του House, o οποίος σημειωτέον είναι βασισμένος πάνω στον χαρακτήρα του Sherlock Holmes. Κατ' αντιστοιχία μάλιστα του Ηolmes-House υπάρχει και το Watson-Wilson. O Dr. Wilson είναι ο μοναδικός φίλος του House και ο αχώριστος συνοδοιπόρος του σε ότι πιο τρελό σκαρφιστεί ο πανέξυπνος Γιατρός. Πολλές φορές βέβαια είναι και το θύμα του, αλλά αυτό δεν φαίνεται να τον πτοεί στο ελάχιστο. Είναι πάντα στο πλευρό του House είτε προσαπαθώντας (μάταια) να τον αποτρέψει από τις παλαβομάρες του είτε απολαμβάνοντάς τες (αφού δεν μπορέσει να του αλλάξει άποψη).

Το σήμα κατατεθέν του House είναι το μπαστούνι του, το οποίο το χρησιμοποιεί επειδή κουτσαίνει στο δεξί πόδι. Για τον ίδιο λόγο μάλιστα, είναι εθισμένος και στα vicodin, τα οποία καταπίνει σαν καραμέλες.

Η σειρά θεωρείται πλέον all time classic για όποιον ασχολείται με σειρές της αμερικάνικης τιβί, ενώ ο χαρακτήρας του Dr. House είναι ίσως ο δημοφιλέστερος χαρακτήρας της τελευταίας 20ετίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι η σελίδα του House στο facebook απαριθμεί περισσότερα like από οποιαδήποτε άλλη σειρά (ακόμη κι από το Lost ή το Dexter). Τα επεισόδια ξεκίνησαν να προβάλλονται τον Νοέμβριο του 2004 στο FOX και σταμάτησαν στις 21 Μαϊου 2012 έχοντας φτάσει τα 177. Οκτώ γεμάτες σαιζόν δηλαδή.

Σαν σειρά δεν έχει κερδίσει κάποιο σημαντικό βραβείο (Emmy ή Xρυσή Σφαίρα) αλλά έχει συγκεντρώσει αρκετά βραβεία μικρότερου βεληνεκούς.

Ο Hugh Laurie που υποδύεται (μοναδικά) τον House έχει κερδίσει δύο συνεχόμενες Χρυσές Σφαίρες (2006 και 2007) αλλά από το 2004 μέχρι το 2012 που παιζόταν η σειρά δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε ΕΝΑ Emmy. Εντάξει, όταν έχεις να ανταγωνιστείς μια σειρά σαν το Breaking Bad κι έναν ηθοποιό σαν τον Cranston είναι αδύνατο να κερδίσεις Emmy, αλλά ούτε ένα βρε αδερφέ; Εν πάση περιπτώσει, το βεληνεκές του Laurie είναι παγκόσμιο και το καλλιτεχνικό του έργο απαιτεί άλλο ένα review για να αναλυθεί επαρκώς. Όποιος ενδιαφέρεται πάντως μπορεί να αναζητήσει στο Fever τα δύο αφιερώματα που του έχουμε κάνει και να μάθει περισσότερα.

Εκτός βέβαια από τον Laurie αξιόλογο είναι και το υπόλοιπο καστ της σειράς (Jesse Spencer, Omar Epps, Jennifer Morrison, Lisa Edelstein, Robert Sean Leonard) το οποίο όμως επίσης δεν έχει αποσπάσει κάποιο βραβείο.

Αυτά πάνω κάτω είναι τα βασικά που χρειάζεται να ξέρει κανείς για το House. Η υπόλοιπη μαγεία βρίσκεται στα 177 επεισόδια που κάποιος που ασχολείται με σειρές οφείλει να βρει κάποτε το χρόνο να τα δοκιμάσει.

Πάγια αποψή μου είναι ότι πριν αρχίσει κανείς να βλέπει ό,τι σκουπίδι βγαίνει τη σήμερον ημέρα στην τιβί, καλό είναι να δίνει μια ευκαιρία στις παλιές και δοκιμασμένες στο χρόνο σειρές. Όπως το House, το Lost, το Prison Break, το Dexter, το SPN, το 24 και άλλες.

Κλείνοντας να ευχηθώ καλή επιτυχία στη νέα προσπάθεια που γίνεται σε αυτό το blog και να δηλώσω ότι παρόλο που αυτή τη φορά θα είμαι "κερκίδα", αν ποτέ χρειαστεί πουθενά η γαματοσύνη μου θα την προσφέρω απλόχερα και πάντα με χαμηλό επιτόκιο.

Live long and prosper.

Review By TSAK